Circus De Watermolen op reis door de wereld

GROENLO – De niets vermoedende ouders van De Watermolen ontvingen begin april bericht: “komt dat zien, komt dat zien!”.  Dit bleek de inleiding tot een circusproject dat eind april is ingezet en op 26 april zijn apotheose zou vinden in een avondvullende uitvoering in de Mattelier.

De leerlingen van De Watermolen hadden het afgelopen donderdag en vrijdag dan ook druk: ze werden door circusdocenten Daan en Mike Teters omgeturnd tot heuse circusartiesten. Tijdens de voorstelling werden de toeschouwers in een afgeladen volle zaal getrakteerd op een enorm afwisselende voorstelling, waarin de kinderen hen meenamen op een reis om de wereld.

Een dompteur hield haar tijgers op geweldige wijze in bedwang en vogeltjes werden wakker gemaakt door moeder vogel. In Chinees variété lieten de kinderen uitstekende beheersing zien bij een jongleeract met borden. Vervolgens ging de reis door naar Amerika, waar uiteraard de beroemde slapstick van Charlie Chaplin niet mocht ontbreken. Na de pauze werd gestart met een act met diabolo’s gevolgd door acrobatiek. De Mexicanen die lieten zien hoe je kunt balanceren op een bal bleken van (letterlijk) hoog niveau en de afsluitende presentatie van Indiase fakirs uit Arabië was niet mis te verstaan.  Eén van de ouders werd uitgenodigd op het toneel om mee te doen, maar liet dat toch liever over aan de artiesten. De spreekstalmeester vond dat toch wel heel jammer, hij had zo graag een spijkerbedsandwich gemaakt. Het gefascineerde publiek heeft dan ook genoten van een avond vol vertier.

Na de show vond spreekstalmeester Daan even tijd voor een korte toelichting op het circusproject: “Circus in bedrijf doet circusprojecten op scholen, dat wil zeggen basisscholen, voortgezet onderwijs, speciaal onderwijs. Daarvoor nemen wij alles mee (materialen, licht, geluid, decor, schmink en kleding voor alle kinderen). We komen meestal twee, soms drie dagen op een school om met alle leerlingen acts te instuderen. Dat betekent dat we bij groep 1 tot en met 4 rekening houden met hun mogelijkheden. Je kunt ze wel op een bal leren lopen, maar daar zouden ze veel langer over doen, dan dat ze in een andere groep zitten. We zijn een sociaal project. Dat betekent dat we binnen een act altijd rekening houden met de kinderen die de meeste moeilijkheden met zo’n onderdeel hebben. Neem bijvoorbeeld het balloopproject. Er zijn altijd kinderen die binnen 10 minuten door hebben hoe dat werkt. Die laten we dus rustig doorlopen. De energie stoppen we in eerste instantie in de kinderen die dat niet zo makkelijk afgaat, om te zorgen dat het een gelijkwaardig project wordt. Dus dan krijg je dat op een gegeven moment iedereen het kan. Want ga je aan de haal met die ene die het binnen tien minuten kan, dan demotiveer je de anderen.  Dat moeten we niet hebben. We willen dat we met z’n allen die voorstelling dragen. Iedereen kan dus ook wat. Binnen elke act hebben we oplossingen voor kinderen die het eigenlijk niet zo heel makkelijk af gaat, maar die toch kunnen stralen op de voorgrond. De insteek is eigenlijk dat geen enkel kind achter het podium met een rotgevoel komt te staan; het is mij niet gelukt. Nee, iedereen moet het gevoel hebben van: “Yes, ik heb het gedaan!””