‘Zeg maar Harry’ nadert voltooiing

GROENLO – Toen de site www.scherpinbeeld.nl in februari de map Joddengang opende, waarin foto’s geplaatst werden, die als thema hadden de geschiedenis van de Groenlose Joden, was er meteen veel belangstelling: waar kwamen ze vandaan? Waarom hebben ze zich in Groenlo gevestigd? Hoe hebben ze in Groenlo geleefd en waar zijn ze heengegaan? Waarom moesten velen van hen gereduceerd worden tot een nummer alvorens ze afgevoerd werden naar de gaskamers? Waarom moest zelfs hun naam vergeten worden en voor altijd van de aardbodem verdwijnen?

Op het internet werd een boekje ‘just call me Harry’ ontdekt dat geschreven was door Hartog Philips, de zoon van een joodse slager op de Ganzenmarkt in Groenlo.

De Grolse Joke Plume was de eerste die probeerde een exemplaar te bestellen bij de Australische uitgeverij MAKOR. Helaas bleek het boekje uitverkocht. Ze deed zelfs een oproep op de radio om in het bezit te komen van dat voor Stadsmuseum Groenlo zo belangrijke boekje. Graag had ze dat boekje zelf aan het bestuur van het Stadsmuseum willen overhandigen. Het Stadsmuseum had die maand toevallig een briefwisseling uit 1985 ontdekt tussen Hartog (Harry) Philips en Harry Harbers, destijds voorzitter van de Oudheidkundige Vereniging Groenlo. Die brieven vielen toevallig uit een oranje boekje dat door Willy Lansink uit de kluis werd genomen om gebruikt te worden voor een kleine tentoonstelling over het joods verleden van Groenlo.

Harry Blanken had in dat jaar 1985 namelijk net het boekje Groenlo ’40-’45 uitgegeven en Harry Philips had in een brief enige correcties en aanvullingen gegeven met betrekking tot dat boekje. Ook Nico Tijdink uit Italië en enkele leden van de Stichting Stolperstenen Groenlo probeerden contact te krijgen met de nakomelingen van Harry Philips.

Het lukt Joke Plume om in contact te komen met mevrouw Hagen, dochter van de heer Migchelbrink in Enschede, waar Harry een paar jaren ondergedoken was en toen was het contact met mevrouw Rachel Levy Philips snel gelegd.

Rachel Levy stuurde enkele exemplaren naar Europa en al snel stond het idee om het boekje te vertalen in het Nederlands.

Anne Marie Verschoor, tot 2010 werkzaam als lerares Engels op het Marianum in Groenlo, nam de taak op zich om samen met enkele anderen het boekje te vertalen in het Nederlands.

De vertaling nadert zo langzamerhand zijn voltooiing en zal gepresenteerd worden op 24 augustus.